رنج رمضان مانده و گنج رمضان رفت
۱۳ تیر, ۱۳۹۴
یخ زد به دل این شوق که دلسوخته باشیم
در غار تن آتش نشد افروخته باشیم
سی قافله بگذشت از این دشت مبادا
یوسف به زر نا سره بفروخته باشیم
زین قصه ی پُر عمق روا نیست که تنها
ما چاه و برادر کُشی آموخته باشیم
بر سینه ی مَهپاره هلال مَه و حیف است
کز شرم نظر سوی زمین دوخته باشیم
رنج رمضان مانده و گنج رمضان رفت
بی آنکه از او سکّه ای اندوخته باشیم
